OBD staat voor On-Board Diagnostics, wat verwijst naar het systeem dat in moderne voertuigen wordt gebruikt om mogelijke problemen met verschillende onderdelen en systemen van het voertuig te detecteren en te rapporteren. OBD-foutcodes zijn codes die worden gegenereerd door het OBD-systeem wanneer er een probleem wordt gedetecteerd.

Elke OBD-foutcode bestaat uit een reeks alfanumerieke tekens, zoals “P0420” of “C0567“. Deze codes worden gebruikt om specifieke problemen of storingen aan te geven die door het OBD-systeem zijn geïdentificeerd. Elke code heeft een specifieke betekenis die kan variëren afhankelijk van het voertuigmerk en -model, evenals het OBD-protocol dat wordt gebruikt.

Er zijn verschillende soorten OBD-foutcodes, zoals generieke OBD-codes (P-codes), fabrikantspecifieke codes (B-codes, C-codes) en uitbreidingscodes (U-codes). De generieke P-codes worden het meest gebruikt en zijn gestandaardiseerd over verschillende voertuigmerken. Deze codes geven meestal aan welk onderdeel of systeem een probleem heeft, zoals de motor, emissiecontrolesysteem, brandstofsysteem, etc.

Wanneer een probleem wordt gedetecteerd, wordt het voertuig meestal uitgerust met een controlelampje, het zogenaamde “Check Engine” lampje, dat gaat branden om de bestuurder te waarschuwen. Het is belangrijk om een OBD-scantool te gebruiken om de foutcodes uit te lezen en de specifieke betekenis ervan te achterhalen. Dit kan helpen bij het diagnosticeren van het probleem en het nemen van de juiste stappen voor reparatie.

Het is echter belangrijk op te merken dat OBD-foutcodes alleen een indicatie geven van het probleem en dat verdere diagnose en inspectie van een gekwalificeerde monteur vaak nodig zijn om het probleem nauwkeurig vast te stellen en te verhelpen.